12,5 jaar woon ik in het centrum van Arnhem om het hoekje van de, vanuit dat spelletje met geld, welbekende Steenstraat.
12,4 was dit dikke prima, heb ik genoten van de stad en de mensen, de ondernemersmogelijkheden, de plek, het centrum met haar vele horecagelegenheden, hele, hele, hele dikke auto die ik had kunnen rijden als ik niet zo verzot was geweest op eten, drinken en socialisen buiten de deur, en van mijn heerlijke huis. Gelukkig heb ik niks met dikke auto’s. Wel met heerlijke huizen.
En nu?
Nu kan ik de hele stad bij elkaar schreeuwen wanneer ik ook maar één voet buiten de deur zet….
“Mevouw, mevouw, gheeft u 1 euro foor mei?”
Aldus de dagelijkse bedelaar met 1 tand die ik nooit iets geef, maar die geen gezichtsherkenning programmering in zijn junkenkop heeft zitten.
“Hiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii”
Onverstaanbaar en op zijn aller aller aller lijzigst door de 70+dame die al 12,5 jaar, of nog langer, haar daklozenkrantje “verkoopt”. Eerst bij de supermarkt in de stad, nu bij de Appie voor mijn deur.
“Aaaaaaarrgggghhhhhh, godveseklotebende ik maak jullie allemaal kapot en wel nu!”
Aldus de andere junks en verwarde mensen voor mijn deur.
“Je moet gewoon je bek houden of ik sla derop, dan hou je wel je bek!”
Aldus de welgemanierde man tegen de andere welgemanierde man voor mijn deur.
“Jaentoendeedieditenzeiiedatendakanniewantdagaatniegoedinmijnhoofdentoengebeurdeerietsennuloopikhierenzo”
Aldus 1 van de 3 verwarde daklozen die de hele dag hardop in zichzelf praten. Voor mijn deur.
Ik heb er nooit écht last van gehad. Vaak gaf ik ze eten en drinken als ik toch naar de appie ging. Maakte ik een praatje met ze. En soms wanneer ik thuiskwam van een tantra retraite wilde ik ze knuffelen als ze op het trapje van mijn huis zaten. Dat deed ik overigens niet hoor, maar toch.
Nu kan ik er niet meer tegen.
Kan niet wachten totdat ik in het bos woon en er gewoon leuke mensen op uitnodiging mee komen genieten van dat paradijsje daar in Ruurlo.
Nog even wat dingen verkopen
Nog even wat mooie trainingen geven
Nog even wat dingen inpakken
Nog even wat dingen labelen
Nog even wat dingen loslaten
Dan de Verf schatten voorzien van lekker eten en een fijne tijd in de tuin.
Dan de verhuizers vertellen waar ze alles mogen neerzetten.
Dan de boel uitpakken, inruimen en een thuis maken.
En een heerlijke plek voor alle deelnemers.
Het aftellen is begonnen…..
Had ik al gezegd dat ik er he-le-maal klaar mee ben?
En klaar voor ben?