Sinds een paar jaar ga ik in de zomer naar spiriwiri-of naar tantra festivals.
Ze zeggen wel eens “je komt jezelf tegen op zo’n festival en je krijgt veel spiegels.”
Ik denk dat dit klopt en dat het voor mij in ieder geval ook nog eens in de overtreffende trap geld wanneer ik co-creëer tijdens zo’n festival.
Dit jaar had ik er 1tje. En die zit er net op.
Wat ik ervan leer en wat ik mee naar huis neem was vandaag ongeveer de strekking van de laatste sharing. Eigenlijk “wat heb je te doen en hoe zorg je ervoor dát je dat gaat doen.” Dat was de precieze strekking waar we met elkaar over mochten delen.
Nou was ik op Rise Up, het oude Open Up en waren er wat opstart uitdagingen deze week in ons team… to put it mildly. De Berckt in Baarlo is heel dichtbij waar mijn lief woont en dus ben ik er de afgelopen dagen tussenuit gepiept voor een heerlijk nudistenstrandje en een tof cafétje aan het einde van de vrijdag en om een avondje saampies al vrijend thuis door te brengen gisteravond.
Vandaag heb ik netjes meegeholpen het festival weer op te ruimen en een kleine eind ceremonie te verzorgen in ons team.
Wat heb ik te doen?
Niet meer mezelf willen mengen in groepen boven de 50 mensen. Geen festivals meer bezoeken waar vanalles wordt georganiseerd en ik mezelf verloren voel in een soort van keuzestress van workshops. Geen vrijwilliger meer zijn op deze plekken waar zoveel triggers zijn. En ja, ik denk dat ik er veel van kan leren over mezelf, maar dat kan ik op weekenden en retraites onder de 50 deelnemers ook. En thuis ook.
En dat, dát geeft me precies wat ik te leren had! Ik kan het gewoon niet en dat is helemaal prima.
Ondertussen heb ik deze week 3 aanvragen voor mijn 24 uur Gezien bij Bien gekregen van leuke stellen.
Komende weken ga ik met alle drie de stellen een uurtje onderzoeken of de 24 uur het juiste is wat past bij hun wensen en doelen als stel.
Het universum laat me precies zien waar mijn energie thuishoort en tot zijn recht komt. In kleine groepjes, werken met stellen, werken met tantra met niet meer dan 20 mensen.
Nu zit ik om het hoekje van Rise-Up bij Maes 21, een cafétje aan de Maas en voel ik me heerlijk met een tomatensoepje en een IPA biertje, het boek van Hans Kloosterman en deze opgedane kennis.
En geniet ik na van de gesprekken met mijn lief vanochtend in bed, wat kon omdat ik ervoor koos gisteren het festival terrein te verlaten. Onze gesprekken die de diepte in gaan. Rauw, echt, uitdagend, integer en fijn. Ik heel bij hem. Daar heb ik geen 350 mensen voor nodig. En ik kijk uit naar onze vakantie samen volgende week en mijn komende avond in zijn heerlijke nestje.
Ik voel steeds beter wat goed voor me is, wat ik in het moment te doen heb en wat ik vooral mag laten.
En diep spirituele dingen met een iets te hoog “zacht gehalte”, die passen gewoon niet bij me.
Zo ben ik in het moment mega dankbaar voor mijn lekkere biertje en tomatensoepje en heb ik zin in nog een klein hapje, maar ik ga er niet voor zingen.