It’s not about feeling better.
It’s about becoming better at feeling.
Een haat liefde verhouding heb ik ermee, met deze 2 zinnen. Voor het eerst, en zeker nog niet voor het laatst, gehoord uit de mond van Jonathan van ConSensual. Later gelezen in “the Presence proces” van Michael Brown.
Afgelopen weekend in ons “What’s sub Dom, Sensual Polarity play weekend” samen met Bas van der Tang rolde het ook voor de zoveelste keer over mijn tong.
In zo’n weekend in de vertraging, ga je voelen.
Precies de bedoeling ook. Soms ga je heel veel voelen en is het overweldigend. Helemaal ok.
Wanneer je in jezelf gaat onderzoeken hoe je je verhoud tot het nemen van de leiding of juist in de overgave durven gaan, komen al je patronen uit je dagelijks leven razendsnel omhoog.
Hallo frustratie, hallo pleaser, hallo gemis, hallo genot, hallo ergernis, hallo twijfels, hallo chaos, hallo plezier, hallo innerlijk kindje, hallo allerlei andere delen in jou.
We laten deelnemers weer ervaren en uitspreken wat hun verlangens zijn, wat ze nou eigenlijk écht willen. Al heel vroeg wordt het uitspreken van datgene wat we verlangen stopgezet en uiten we ons niet meer in ons verlangen.
In Bas zijn treffende voorbeeld:
Een kind vraagt aan papa/mama om een ijsje, want daar heeft hij zin in. Het antwoord? “Je krijgt nu geen ijsje want we gaan zo eten, je hebt niks te willen.”
Wat gebeurt er dan als dat maar vaak genoeg gezegd wordt? Het kleintje leert af iets te willen, want het krijgt het toch niet. Dit laat zich met name ook later in het leven weer zien.
Maar verlangen naar een ijsje is helemaal prima.
Een ijsje nú willen, is helemaal oké.
En dat dit verlangen vervolgens niet wordt ingewilligd, is ook prima.
Met andere woorden:
Kun je nog steeds verlangen naar datgene wat jij wil?
Kun je nog steeds helemaal uitspreken wat jij nou graag zou ervaren?
Kun je voelen wat het is wat jij zou willen ontvangen, geven, krijgen, nemen?
Kun je daarbij?
En is het dan vervolgens ook gewoon oké als je niet krijgt wat je wilt? Maar dat wél hebt durven uitspreken….
Ook in de groep afgelopen weekend zagen we bij de deelnemers dat willen en verlangen best lastig is. En we zagen wat voor een prachtige dingen er ontstonden wanneer mensen juist gingen uiten wat ze willen en hoe een ander, wanneer het paste, ze dit dan in consent kan geven. Wat is het toch heerlijk om te zien dat mensen ook in hun dominante en/of onderdanige gevoelens he-le-maal thuis mogen komen bij zichzelf en taboes op deze gebieden gewoon lekker laten varen.
In relaties vindt men vaak dat de ander moet weten wat jij wilt en verlangt.
Hoe dan?
Jouw lijf, jouw hoofd, jouw dag, jouw hormonen, jouw week en alles in jou is aan verandering onderhevig. Wat ik vorige week, of zelfs vandaag wilde, kan morgen geheel anders zijn.
Leer over consent. Echt, dat is een dikke uitnodiging.
Waarom leren we dát niet op school? Hoe dat werkt, wie wat wil, voor wie je wat doet en voor wiens genot/plezier dit is. Zijn deze zinnen abracadabra voor je? Kom dan zeker eens naar een van onze, of Bas of mijn events. En als je denkt dat dominantie behelst dat je dan een vreselijk arrogant en opgeblazen iemand moet worden ook. Dominantie vanuit je hart. Daar gaat het ons om. Dan kan de ander volgen, ontspannen, in overgave. En ook daarin mag je je verlangens helemaal kenbaar maken. Je bent als sub geen slaaf. Nooit. Je hebt jouw wensen als sub.
Voel wat er te voelen valt.
Spreek je uit in wat je wil.
Het licht en het donker er beide helemaal laten zijn.
Zonder je donkerte geen licht namelijk.
En potverdikkie wat is dat soms lastig hè.
Ook voor mij weer even. Toen Bas, aan het einde van een prachtige avond waarin de groep allemaal veel in voelen en verlangen dook, bij het opruimen nog even Maaike Ouboter aanzette…
“… Laat me los
Ik moet nu
Alleen
En houdt me vast als het nodig is
In gedachten
En ik zoek je in alles om me heen
Maar al denk ik soms dat het zo beter is
Kan ik het niet helpen dat ik je soms mis”
Een liedje dat ze schreef voor haar moeder/ouders die er niet meer zijn.
Een liedje dat ik in iedere vezel van mijn lijf voel omwille van mijn moeder, die ik niet meer zie. En mis.
Ik vloog op Bas af en vroeg hem het meteen af te zetten, met opkomende tranen in mijn ogen.
“Liefje, doe nou eens lekker wat je iedereen leert en ga eens volledig in je gevoel wat er nu te voelen valt,” zei hij.
Diepe snikken
In co-regulatie
Echt intens snikken
In de armen van Bas
Als facilitator van ons weekend.
Ja, ook dan.
Wel toen de avond al klaar was.
Ook ik ben veel en veel meer gaan voelen. Gelukkig heb ik mijn zachte vrouwelijke kant en zachte kracht tegenwoordig volledig omarmt. En de emoties die er zijn de vrije loop laten gaan, ipv mezelf groot te houden en flink te zijn…. Laat dat nou net één van mijn verlangens zijn.
Veelal zit in onszelf een pleaser in de weg, om echt gehoor aan onze eigen verlangens te geven. Ja, ook bij mij. Ik heb haar inmiddels feilloos door en kan steeds beter andere keuzes maken die goed of beter zijn voor mezelf. En soms… Soms ook niet.
Become better at feeling, too.
Liefs Bien
Dankjewel Bas